author love stuffies affies
Your short name . Your teenage . Anythings? put here >,<
tumblrfacebooktwitter
+ FollowHome

put your cbox here : width 240

Umasa At Naghintay Sa Wala

Ang sakit kapag ang tagal tagal mong naghihintay pero wala namang dumating o nagparamdam. Pero mas masakit pala yung alam mo sa umpisa palang na walang darating pero naghihintay ka parin. Yung feeling ng pilit mong kinukumbinsi yung sarili mo na baka naman magkaroon ng himala at dumating siya. Pero in the end, mukha ka lang tanga.

Hinintay ko talaga mag-12am ngayon. Actually, past 1:00 am na nga eh. Pero naghihintay parin ako. Monthsary kasi namin ngayon. Malay mo, maghimala at bigla siyang makaalala. Pero pinagmumukha ko lang tanga sarili ko. Alam ko naman kasing wala talaga, pero bat ganun umaasa parin ako. Malay mo, maalala niya ko.  :'(

Siguro kapag di pa siya nagparamdam ng buong araw bukas, made-declare ko na wala na talaga officially. Wala akong magagawa. Siguro dapat tanggapin ko nalang talaga. Ganto siguro talaga. Minsan may mga bagay na for temporary lang sa buhay mo. Masakit lang kung masyado mong pinanghawakan at minahal yun sa pagaakalang may pag-asang maging permanente ito sa buhay mo.

Happy Monthsary To Myself! :'(

Labels: , ,

Wednesday, October 12, 2011 (12:58 AM)

Next | Back